De financiële onrust in opkomende markten van begin dit jaar had nauwelijks invloed op de verhouding tussen de euro en de dollar. Dat wil niet zeggen dat het rustig blijft rond de euro, stelt Rob Putter.
De rust lijkt een beetje te zijn weergekeerd op de beurzen, maar juist op de beurzen is meestal niks wat het lijkt. De valutakoersen en de beurskoersen van de opkomende markten waren in de eerste weken van dit jaar fors in beweging, maar de meer recente relatieve rust is geenszins een bewijs dat het over is.
Kan ook niet, een probleem dat er jaren over doet om zich te manifesteren is niet binnen een maand weer voorbij. Maar dat daargelaten.
Wat mij meestal alert maakt, is als op een feestje iedereen beweegt en één persoon stilzit. Of die figuur gaat vroeg naar huis, of die figuur heeft tijd nodig om moed te verzamelen en gaat daarna uit zijn dak. Het zal niet de eerste keer zijn.
Slaperige euro
Die ene persoon is op ons feestje de euro-dollarkoers. Grafiek 1 laat zien hoe saai hij is. Vanaf september vorig jaar ligt de koers er slaperig bij. Even een beweging in november, maar zonder die beweging een kikkersloot.
(klik op grafiek voor uitvergroting)
Dat is opmerkelijk, want de Amerikaanse dollar heeft een hoop te maken met al hetgeen in de laatste maanden voor zoveel ophef op de beurzen heeft gezorgd.
De correctie in de opkomende landen en de reactie daarop in de ontwikkelde, westerse markten werd volgens beleggers in gang gezet door de Amerikaanse Federal Reserve, die aankondigde voorzichtig het ruime monetaire beleid terug te draaien: tapering.
Amerikaanse centrale bank als aanstichter
Als de rente op de Amerikaanse dollar door de acties van de centrale bank stijgt, stroomt er geld uit de opkomende landen terug naar de VS en daardoor besloten veel beleggers ook alvast maar die route te nemen. Maar aan die visie schort wel het één en ander.
Op het moment dat vorig jaar de 'tapering' werd aangekondigd, gebeurde er niets in de Emerging Markets. En dat terwijl zo'n aankondiging bij uitstek het moment is waarop beleggers menen iets te moeten doen. Dus zijn er andere factoren dan de hiervoor genoemde aan het werk. Groeistoornissen in China, faillissementsdreiging in Argentinië en politieke onrust in Thailand en de Oekraïne zijn mogelijke voorbeelden.
Een verkrappend monetair beleid van een grote mogendheid kan positief doorwerken voor haar handelspartners. Over het algemeen betekent een rentestijging meer economische activiteit en dus ook meer afzetmogelijkheden voor de opkomende landen. Dat strookt echter ook niet met de recente gebeurtenissen.
Andere verklaringen voor onrust
Wellicht zijn beleggers dan bang voor een herhaling van de Azië-crisis van de jaren negentig. Maar de kans op een herhaling daarvan lijkt klein, want het speelveld is danig veranderd. Er is veel meer geld binnenlands belegd door lokale investeerders in Azië dan twintig jaar geleden en het Westen dicteert steeds minder het beleggingsbeleid in die landen.
Dat gezegd hebbende: een andere mogelijkheid voor de volatiliteit van de afgelopen weken is dat lokale fondsmanagers in opkomende landen vanwege de haperende groei hun geld voor alle zekerheid liever in de Westerse landen stallen.
Europa en VS gelijk op?
Maar om terug te komen op die dollarkoers: wat de reden voor de geldstromen ook moge zijn, het lijkt buiten de koers van de euro-dollar om te gaan. Dat zou kunnen impliceren dat er pro rato evenveel geld terugvloeit naar Europa als naar de VS. En dat lijkt mij nou zo vreemd, zeker als een stuk van die beweging geïnitieerd wordt vanuit de opkomende landen zelf. Grafiek 2 spreekt dien aangaand boekdelen.
(klik op grafiek voor uitvergroting)
Het deel van de winsten van de MSCI-Index voor aandelen dat toekomt aan de Europese bedrijven, is op het dieptepunt van de laatste 28 jaar. En het lijkt me toch dat je juist daar wilt beleggen waar geld verdiend wordt. En ook als je aan bottom fishing (jagen op goedkope aandelen, red) doet, liggen er elders veel meer kansen.
Euro ligt niet lekker
Dus kan het zomaar zijn dat de stille persoon van ons feestje binnenkort toch uit zijn dak gaat. Een welke kant op? Wel, ik denk de kant op waar geld verdiend wordt. Ook als je de langetermijngrafiek van de euro ziet (grafiek 3), bekruipt je het gevoel dat die niet helemaal lekker ligt.
(klik op grafiek voor uitvergroting)
Het kan natuurlijk allemaal meevallen. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Lees ook:
Eline Ronner: Waarom iedereen weg wil uit Turkije (en andere fragiele groeiers)
Rob Putter is zelfstandig vermogensadviseur voor financieel adviesbureau Uniquest, onderdeel van de Latin Capital Group. De informatie in deze column bevat geen individueel beleggingsadvies of aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl
